Bijna twee jaar geleden begon het. Vage klachten, onderzoek hier en onderzoek daar. Mijn vader bleek kanker te hebben. Een ernstige vorm, niks aan te doen, nog 2 maanden..
Nu bijna twee jaar later is hij er nog steeds. Tegen verwachting in heeft het al die tijd best stabiel mogen blijven. Daar lijkt nu verandering in te komen. Moe, pijn, mager, geel.. Het ziet er niet echt goed uit.
Daarom vanmiddag weer een ziekenhuisbezoekje. Uitslag; er kan niks gedaan worden. Alleen verlichting, mocht het ondraaglijk worden. De artsen hebben het over de laatste fase..
En nu? Weet ik eigenlijk niet wat ik erover zeggen moet. Ik sluit me aan bij Tiny; Ik bid, al weet ik soms niet waarvoor ik moet bidden...
1 opmerking:
Dag Ada,
klees zo nu en dan mee met je blog, ondekte dat je het zusje van Tiny bent en wilde ook jouw sterkte toewensen in het afscheid en laatste fase van jouw vaders leven.
Sterkte en weet: dankzij het kruis gaat het leven door!
Liefs!
Een reactie posten