Eefje alweer 31! Ik weet nog dat ze haar 21e verjaardag vierde. Toen vond ik haar echt al heel oud en volwassen. Nu ben ik zelf alweer hard op weg naar de 21 en merk dat het eigenlijk maar weinig voorstelt, en dat die echte volwassenheid ook nog wel even op zich laat wachten.
Eefje was (en is nog steeds natuurlijk(A)) altijd echt zo'n voorbeeldzus voor mij. Eigenlijk waren al mijn zussen dat wel (sorry Wout, maar op jou hoefde ik nou echt niet te lijken(A)). Maar eigenlijk iedereen wel op een heel andere manier. Maar nu is Eefje aan de beurt.
Ik herinner Eefje van vroeger als de zus die mij altijd troostte en verwende als ik ziek en zielig was. Onderstaande foto is zo'n typisch geval.
Zielige zieke Ada, en lieve medelevende zus Eefje!;-) En niet alleen als ik ziek en zielig was, maar ook als ik boos en zielig was. Als ik boos was rende ik altijd zo hard mogelijk naar boven en sloot ik mezelf op in de badkamer. Met in mijn hoofd: ik kom er NOOOOIT meer uit! En dan zat ik daar in de badkamer op de wasmachine zielig te doen. En dan kwam mama naar boven: 'Ada, kom nou!' En Ada: 'nee, nooit!' en dan kwam papa: 'Ada..!' En dan probeerde Tiny het nog eens (maar daar had ik op zo'n moment meestal net ruzie mee gehad, dus dan kwam ik al helemaal niet).
Eefje kon mij er op een of andere manier toch altijd weer toe zetten om toch die deur toch maar open te doen. Wat een prestatie he?!
Toen Eefje ineens de wereld ging verkennen heb ik dat stiekem wel gemist hoor! Kon ik mezelf niet eens meer opsluiten in de badkamer, omdat er anders kans was dat ik er nooit meer uit zou komen..
Maar gelukkig vertrouwde ze me gister toe dat ze tegenwoordig Amersfoort al te ver vindt om te wonen!;-)
1 opmerking:
ohhhhh, wat schattig!!!
Een reactie posten