Het hele huis ruikt ernaar, ze komen met ladingen uit de pan; heerlijke papa-made oliebollen. Open huis voor iedereen die ook wel trek heeft in zo'n heerlijke oliebol!;-) De laatste dingetjes regelen die nog net in 2009 moeten gebeuren regelen..
De laatste dag van het jaar 2009 is begonnen!
Voor mij een goed moment om, met voorlopig de laatste oliebol achter m'n kiezen, terug te blikken op afgelopen jaar.
Het jaar begint voor mij in het tweede blok van het eerste jaar Pedagogische Wetenschappen. Al aardig gewend aan het studeren aan de Uni en het studentenleventje.
Qua de ziekte van pa begint het jaar hoopvol, maar in de loop van de maand januari komt er slecht nieuws. De tumor is gegroeid. Nieuwe spanningen.
Maar.. Ook leuk nieuws in januari. Op donderdag 22 januari wordt Hagar geboren, dochter van Frans & Margriete, zusje van Tirza, Mattanja en Jonatan.
Januari gaat over in februari; overheersend zijn positieve resultaten voor tentamens en gezellig uitjes met vriendinnen (concert Milow, high tea).
Als Eefje en ik rondlopen op de huishoudbeurs krijgen we een telefoontje. Ons kleine nichtje Hagar ligt in het ziekenhuis! Het is nog niet precies duidelijk wat er aan de hand is, iets met benaudwheid. Wat we dan nog niet weten is dat het een lange weg gaat worden en ze uiteindelijk 81 dagen in het ziekenhuis zal komen te liggen.
Het centrale woord in maart is 'ziekenhuis'. Nichtje Hagar ligt nog steeds in het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam, mama krijgt een nieuwe heup en komt zodoende terecht in het ziekenhuis in Hilversum. Rond de toestand van pa lopen verschillende onderzoeken en een bioptie in het UMC. Pa, ma, & Hagar tegelijk in het ziekenhuis; wat een gezellige boel!
In april krijgt pa zijn eerste behandeling. Ma raakt beetje bij beetje weer wat meer op de been. Met Hagar gaat het steeds een beetje beter.
Ik vermaak me wel met musical bezoekjes (Dirty Dancing & Joseph) en als afsluiter van blok 3 een mini-vakantie naar Texel. Na alle vakken gehaald te hebben, sleep ik een positief studie-advies in de wacht!
De laatste dag van april (koninginnedag) maken wij de ramp die Apeldoorn treft wel van heel dichtbij mee. Onze onvergetelijke koninginnedag is verpest, wij hebben geluk gehad.
De zon begint beetje bij beetje wat meer te komen. Met de zieken gaat het steeds was beter. Mei wordt gekenmerkt door veel belijdenisfeestjes. En zo ook die van mij. Zondag 31 mei zeg ik 'ja' tegen God en de gemeente.
In juni sluit ik mijn eerste jaar Pedagogische Wetenschappen af. Nog één hertentamen te gaan, maar verder alles gehaald. Die vakantie zit er aan te komen!
Dat hertentamen wordt in juli met een positief resultaat afgesloten; jaar 1 gehaald! En de zomer kan beginnen!
Vrijdag 24 juli stap ik samen met 4 vriendinnen het vliegtuig in, op weg naar het zonnige Alanya (Turkije)! Daar genieten we twee weken lang van een heerlijke zon, zee, strand, gezelligheid, en niks doen! Vrijdag 7 augustus reizen we terug. Na een weekje thuis ben ik nog een week als kinderwerker van het E&R-team te vinden op een camping in de buurt van Arnhem.
September; BA2 (bachelor jaar 2) begint! Officieel nu studerend in de richting van Orthopedagoog. Het universitaire leventje begint goed met o.a. een leuk Goed-Fout feest!
Ook positief nieuws over de behandeling die mijn vader onderging; het blijkt te werken, de grootte van de tumor neemt af!
In oktober dient de herfst zich weer aan. Lekker druk beginnend met twee nieuwe jobs, en veel te doen op de opleiding.
November gaat op dezelfde voet door. De eerste tentamens BA2 worden volbracht. Ik neem afscheid van mij tienerjaren, en stort me in het twintiger-leven.
December begint als een standaard december-drukte-maand. Heel gezellig en lekker druk! Maar weer een dal wat betreft de ziekte van pa. Slechter nieuws; er zijn nieuwe plekjes in de lever gevonden. Wat eraan te doen? Het moet wachten tot januari. Een ding is zeker; blij zijn we er niet meer. Toch maar weer afwachten, afwachten, afwachten.
En zo zijn we bij vandaag beland. Een dubbel gevoel. Afscheid van een heel gaaf jaar. Een onzeker jaar tegemoet. Spannend. Maar geluk staan er ook heel veel leuke dingen in het vooruitzicht (o.a. op kamers in Utregg!;-))
En terwijl ik dit schrijf komt het volgende toepasselijke nummer langs:
You hold the world within Your hand
And see each tear that falls
Through every fire and every storm
You're always enough
Your love is peace to the broken
Faith for the widow
Hope for the orphan
Strenght for the weak
You keep my heart in perfect peace,
My life is in Your hands
When confusion hides my way
You're always enough
(Gedeelte uit ´Always Enough' - Casting Crowns)
Gelukkig mogen we daarop vertrouwen!
Ik wens jullie een feestelijk oud&nieuw en een gezegend 2010!
donderdag 31 december 2009
zaterdag 26 december 2009
Het zit zegmaar in de familie
Wegens mogelijke schending van portretrecht (of zoiets) mag ik Wouter z'n video niet plaatsen.. Maar je kunt 'm natuurlijk wel zelf bekijken op: http://www.mentosbeatbox.com/video/1321
Of check 'm op http://www.mentosbeatbox.com/video/1533/
Maak er zelf ook een op www.mentosbeatbox.com!
Of check 'm op http://www.mentosbeatbox.com/video/1533/
Maak er zelf ook een op www.mentosbeatbox.com!
vrijdag 25 december 2009
Jesus Christ is Born!
Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven;
de heerschappij rust op zijn schouders.
Deze namen zal hij dragen:
Wonderbare raadsman, Goddelijke held,
Eeuwige vader, Vredevorst.
Groot is zijn heerschappij,
aan de vrede zal geen einde komen. (Jes. 9: 5-6)
Merry Christmas!
Merry Christmas!
donderdag 24 december 2009
vrijdag 18 december 2009
De Barre Tocht
Na een verstoorde maar toch enigszins goed verlopende reis belandde ik gister in een leuke kamer dichtbij het Vondelpark en het centrum van Amsterdam! Lotte, een ex-studiegenootje) woornt daar tegenwoordig en ter gelegenheid van haar verjaardag waren ik en wat studiegenootjes uitgenodigd om een keekje te komen versieren (en opeten)!
Terwijl sommigen van ons na de gezellige thee-met-versierde-keek-en-brownies-middag naar huis afreisden, hadden anderen nog zin in een barre toch door het WinterWonderLand van Amsterdam. En een barre tocht zou het zeker worden..
Het begon allemaal toen vier meisjes over het zebrapad van een drukke Amsterdamse straat heen renden. Dwars tussen de trams, auto's en fietsers heen en samen met een stroom wandelaars die allen eenzelfde misdaad begingen. Onbezorgd en al kerstliedjes zingend begaven ze zich op gladde wegen terwijl de sneeuwvlokken op hen neer dwarrelden. Niet wetend wat drie van de vier meisjes nog te wachten stond.
Na de Kalverstraat uitgeplozen te hebben ging het jarige meisje terug naar haar paleisje. De overgebleven drie meisjes vervolgden hun tocht door het steeds witter wordende Amsterdam. Op de Dam aangekomen keken zij hun ogen uit van alle mooie versieringen en besloten voor de enorme kerstboom een foto te nemen. Maar zij waren niet de enige die daar een foto van wilden hebben. Een zekere meneer de fotograaf zag ook een foto in het prachtige plaatje, en nadat hij al zijn eigen camera's op de meisjes getest had, wilde hij ook nog wel een kiekje maken met de fotocamera van een van de meisjes.
Ook werden de meisjes uitgenodigd voor het feest Chanoeka. Enkele minuten voor aankomst was het lichfeest dat door de Joden gevierd wordt begonnen met burgemeester Cohen die de menora, een achtarmige kandelaar, aanstak.
Bij een feestje horen lekkernijen, en zo kregen de meisjes oliebollen en appelbeignets (met jam ofzo?) in hun handen gedrukt. Al smullend van hun lekkernijen werd er ook hier weer een kiekje van ze gemaakt, terwijl hen van alle kanten 'happy Chanoeka' werd toegewenst. Bijzonder!
Ondertussen bleef de sneeuw neerdwarrelen op de steeds kouder wordende meisjes. Ze besloten naar het station te gaan, in de hoop snel in hun droge warme huisje te zijn. Bij het station aangekomen werd alle hoop op een voorspoedige terugreis de grond ingeboord. Enkel en alleen vertraging. Maar toch een hoopvol bericht voor het meisje uit Amersfoort. Ze moest gaan rennen voor haar intercity. Daar scheidden de wegen van de drie meisjes. Twee meisjes probeerden hun weg te vinden naar Utrecht, een meisje probeerde haar weg te vinden naar Amersfoort.
Hijgend en puffend belandde het ene meisje in de intercity naar Amersfoort. Maar na een kwartier stil te hebben gestaan was er slecht nieuws: 'nu uitstappen, deze trein rijdt niet'. Okee, wat nu? Het meisje voegde zich bij de nu ineens zo eensgezinde meute die zich richting een perron verderop begaf. Daar aangekomen was er hoop op een stoptrein naar Amersfoort die slechts 20 minuten vertraging had. Dat was het wachten waard, aangezien de intercity's het op hadden gegeven. Na een tijd wachten verdween alleen alle 'vastigheid'. De stoptrein stond niet meer op het bord, en niemand wist iets. Zou het een nachtje Leger Des Heils worden?
Na een lange onzekere tijd wachten stond er dan toch eindelijk een stoptrein naar Amersfoort op het spoor. De meute werd toch weer wat minder eensgezind en wilde met man en macht allemaal een plekje veroveren in de trein. Poging gelukt, het meisje had een zitplekje weten te veroveren tussen een medelijwekkende personen in die op een of andere manier nog in Groningen moesten zien te belanden.
Na een barre tocht waarbij een hardloper de trein bij had kunnen houden kwam het meisje na 2 uur en 3 kwartier op station Amersfoort aan. De verzamelplek voor gestrandde reizigers die rondjes ijsbeerden met een gratis kop thee of koffie in de hand. Het meisje moest nog 20 minuten op haar bus wachten en mengde zich in de wachtende massa. Maar, terwijl die meute nog even verder ging met wachten, stapte het meisje 20 minuten later haar bus in en 3,5 uur na het begin van de reis stapte ze de drempel van haar huis over.
Ondertussen hadden de andere twee meisjes minder geluk. Na verschillende treinen geprobeert te hebben, bleek Utrecht onverbiddelijk te zijn. Geen treinen van en naar Utrecht. De meisjes werden wanhopig, maar waren gelukkig elkaar tot steun. En ook kwam er gelukkig hulp van buitenaf. De Leger des Heils plannen konden ze uit hun hoofd zetten, ze werden persoonlijk opgehaald! Het ene meisje belandde zodoende thuis en het andere meisje op station Utrecht, waarvandaan ze hoopte nog in haar woonplaats Veenendaal te komen. Dat bleek onmogelijk, zij belandde na bijna 4 uur in een studentenhuis in Utrecht. Gelukkig bereikte zij de volgende dag haar thuisbestemming.
En.. Ze leefden nog lang en gelukkig...
Terwijl sommigen van ons na de gezellige thee-met-versierde-keek-en-brownies-middag naar huis afreisden, hadden anderen nog zin in een barre toch door het WinterWonderLand van Amsterdam. En een barre tocht zou het zeker worden..
Het begon allemaal toen vier meisjes over het zebrapad van een drukke Amsterdamse straat heen renden. Dwars tussen de trams, auto's en fietsers heen en samen met een stroom wandelaars die allen eenzelfde misdaad begingen. Onbezorgd en al kerstliedjes zingend begaven ze zich op gladde wegen terwijl de sneeuwvlokken op hen neer dwarrelden. Niet wetend wat drie van de vier meisjes nog te wachten stond.
Na de Kalverstraat uitgeplozen te hebben ging het jarige meisje terug naar haar paleisje. De overgebleven drie meisjes vervolgden hun tocht door het steeds witter wordende Amsterdam. Op de Dam aangekomen keken zij hun ogen uit van alle mooie versieringen en besloten voor de enorme kerstboom een foto te nemen. Maar zij waren niet de enige die daar een foto van wilden hebben. Een zekere meneer de fotograaf zag ook een foto in het prachtige plaatje, en nadat hij al zijn eigen camera's op de meisjes getest had, wilde hij ook nog wel een kiekje maken met de fotocamera van een van de meisjes.
Ook werden de meisjes uitgenodigd voor het feest Chanoeka. Enkele minuten voor aankomst was het lichfeest dat door de Joden gevierd wordt begonnen met burgemeester Cohen die de menora, een achtarmige kandelaar, aanstak.
Bij een feestje horen lekkernijen, en zo kregen de meisjes oliebollen en appelbeignets (met jam ofzo?) in hun handen gedrukt. Al smullend van hun lekkernijen werd er ook hier weer een kiekje van ze gemaakt, terwijl hen van alle kanten 'happy Chanoeka' werd toegewenst. Bijzonder!
Ondertussen bleef de sneeuw neerdwarrelen op de steeds kouder wordende meisjes. Ze besloten naar het station te gaan, in de hoop snel in hun droge warme huisje te zijn. Bij het station aangekomen werd alle hoop op een voorspoedige terugreis de grond ingeboord. Enkel en alleen vertraging. Maar toch een hoopvol bericht voor het meisje uit Amersfoort. Ze moest gaan rennen voor haar intercity. Daar scheidden de wegen van de drie meisjes. Twee meisjes probeerden hun weg te vinden naar Utrecht, een meisje probeerde haar weg te vinden naar Amersfoort.
Hijgend en puffend belandde het ene meisje in de intercity naar Amersfoort. Maar na een kwartier stil te hebben gestaan was er slecht nieuws: 'nu uitstappen, deze trein rijdt niet'. Okee, wat nu? Het meisje voegde zich bij de nu ineens zo eensgezinde meute die zich richting een perron verderop begaf. Daar aangekomen was er hoop op een stoptrein naar Amersfoort die slechts 20 minuten vertraging had. Dat was het wachten waard, aangezien de intercity's het op hadden gegeven. Na een tijd wachten verdween alleen alle 'vastigheid'. De stoptrein stond niet meer op het bord, en niemand wist iets. Zou het een nachtje Leger Des Heils worden?
Na een lange onzekere tijd wachten stond er dan toch eindelijk een stoptrein naar Amersfoort op het spoor. De meute werd toch weer wat minder eensgezind en wilde met man en macht allemaal een plekje veroveren in de trein. Poging gelukt, het meisje had een zitplekje weten te veroveren tussen een medelijwekkende personen in die op een of andere manier nog in Groningen moesten zien te belanden.
Na een barre tocht waarbij een hardloper de trein bij had kunnen houden kwam het meisje na 2 uur en 3 kwartier op station Amersfoort aan. De verzamelplek voor gestrandde reizigers die rondjes ijsbeerden met een gratis kop thee of koffie in de hand. Het meisje moest nog 20 minuten op haar bus wachten en mengde zich in de wachtende massa. Maar, terwijl die meute nog even verder ging met wachten, stapte het meisje 20 minuten later haar bus in en 3,5 uur na het begin van de reis stapte ze de drempel van haar huis over.
Ondertussen hadden de andere twee meisjes minder geluk. Na verschillende treinen geprobeert te hebben, bleek Utrecht onverbiddelijk te zijn. Geen treinen van en naar Utrecht. De meisjes werden wanhopig, maar waren gelukkig elkaar tot steun. En ook kwam er gelukkig hulp van buitenaf. De Leger des Heils plannen konden ze uit hun hoofd zetten, ze werden persoonlijk opgehaald! Het ene meisje belandde zodoende thuis en het andere meisje op station Utrecht, waarvandaan ze hoopte nog in haar woonplaats Veenendaal te komen. Dat bleek onmogelijk, zij belandde na bijna 4 uur in een studentenhuis in Utrecht. Gelukkig bereikte zij de volgende dag haar thuisbestemming.
En.. Ze leefden nog lang en gelukkig...
dinsdag 15 december 2009
Kerstperikelen
De winkels overvol met mensen, iedereen probeert nog een hippe, glamorous kerst-outfit bij elkaar te sprokkelen. In deze vredige adventstijd is het vechten om de leukste koopjes (die er zo duur mogelijk uitzien) om te zorgen dat jij er wel helemaal op en top bij loopt en dat jij wel opvalt tussen alle anderen.. die in hun nieuwe pakkie hetzelfde doel voor ogen hebben.
Doordat iedereen al in het op-en-top nieuw gaat, is het misschien een idee om juist in het oud te gaan? Dan pas je je gelijk al aan aan het derde december feest op rij; OUD & nieuw. En als het 'nieuw' geworden is, schitter jij in je nieuwe outfit op de nieuwjaarsvisite, terwijl de rest van alle neven, nichten, achterneven, achternichten, aangetrouwde neven, aangetrouwde nichten, oma's, opa's, ooms, tantes, zussen, broers, nichtjes, neefjes, zwagers, en schoonzussen zich op nieuwsjaarochtend brak in de eerste de beste outfit hebben gestoken die voor het grijpen lag.
De cadeautjes blijven over de toonbank rollen. Je zou denken dat hierdoor de economische conjunctuurgolf weer flink aan het stijgen is (meer bestedingen = meer opbrengsten(winkels) = (door hoger salaris)weer meer te besteden => dag economische crisis?). Maar zelf merk ik er nog vrij weinig van (meer bestedingen = minder geld => welkom economische crisis).
Zijn net alle sinterklaasinkopen gedaan en de cadeautjes verdeeld, is de sinterklaasbuit binnen.. Komt de kerst er alweer aan! Cadeautjes voor onder de kerstboom? Ben ik even blij dat we niet zo'n ding in huis hebben.
Dat is ook nog zoiets. Een kerstboom! Heel leuk en aardig.. Maar waar slaat het eigenlijk op? Ik kan niet zo iets verzinnen wat bijna iedereen in huis heeft. Iedereen houdt qua inrichting van heel andere dingen, maar toch heeft iedereen een kerstboom! Apart toch? Kuddedieren!
Maar... Ook in ontkom er niet aan. Toch maar weer op naar de stad voor een nieuwe kerstoutfit. En sjah.. Ik zal ook niet kunnen garanderen dat die kerstboom er nooit gaat komen.
Doordat iedereen al in het op-en-top nieuw gaat, is het misschien een idee om juist in het oud te gaan? Dan pas je je gelijk al aan aan het derde december feest op rij; OUD & nieuw. En als het 'nieuw' geworden is, schitter jij in je nieuwe outfit op de nieuwjaarsvisite, terwijl de rest van alle neven, nichten, achterneven, achternichten, aangetrouwde neven, aangetrouwde nichten, oma's, opa's, ooms, tantes, zussen, broers, nichtjes, neefjes, zwagers, en schoonzussen zich op nieuwsjaarochtend brak in de eerste de beste outfit hebben gestoken die voor het grijpen lag.
De cadeautjes blijven over de toonbank rollen. Je zou denken dat hierdoor de economische conjunctuurgolf weer flink aan het stijgen is (meer bestedingen = meer opbrengsten(winkels) = (door hoger salaris)weer meer te besteden => dag economische crisis?). Maar zelf merk ik er nog vrij weinig van (meer bestedingen = minder geld => welkom economische crisis).
Zijn net alle sinterklaasinkopen gedaan en de cadeautjes verdeeld, is de sinterklaasbuit binnen.. Komt de kerst er alweer aan! Cadeautjes voor onder de kerstboom? Ben ik even blij dat we niet zo'n ding in huis hebben.
Dat is ook nog zoiets. Een kerstboom! Heel leuk en aardig.. Maar waar slaat het eigenlijk op? Ik kan niet zo iets verzinnen wat bijna iedereen in huis heeft. Iedereen houdt qua inrichting van heel andere dingen, maar toch heeft iedereen een kerstboom! Apart toch? Kuddedieren!
Maar... Ook in ontkom er niet aan. Toch maar weer op naar de stad voor een nieuwe kerstoutfit. En sjah.. Ik zal ook niet kunnen garanderen dat die kerstboom er nooit gaat komen.
maandag 14 december 2009
Supercalifragilisticexpialidocious
Jaa.. Een van mijn favo programma's is weer begonnen. Met dit keer een strijd om de hoofdrol van Mary Poppins!:
Op zoek naar Mary Poppins
En dan is het nu tijd voor..
- Een lekker warme kop thee
- En een plaid
- Op de bank
- Aflevering 2 terug kijken!
Op zoek naar Mary Poppins
En dan is het nu tijd voor..
- Een lekker warme kop thee
- En een plaid
- Op de bank
- Aflevering 2 terug kijken!
vrijdag 11 december 2009
Gesprek
Het gesprek dinsdagmiddag had een negatievere lading dan we gehoopt (en verwacht) hadden. Nadat het al zo lang steeds beter gaat met pa, en er steeds positieve berichten kwamen, nu toch weer slechter nieuws.
Allereerst blijkt de tumor de galweg dicht te drukken, waardoor het gal moeilijk weg kan en in het bloed terecht komt, waardoor het bilirubine gehalte in het bloed te hoog is en pa er geel uitziet. Om dat open te krijgen zou er een buisje in de galweg geplaatst moeten worden. Dit is alleen wel heel infectiegevoelig. En omdat pa een slechtere weerstand heeft deed de dokter daar niet heel positief over. Zo'n infectie zou niet meer weg te krijgen zijn, zei de dokter.
Daarnaast nog een ander bericht. Op de MRI en de echo waren meerdere plekjes in de lever te zien. Plekjes die er niet horen. Dat is dus ook slecht nieuws. Al is er verder nog niets over bekend, het zou natuurlijk beter zijn als ze er niet zaten.
Omdat alles nu nog maar door alleen die dokter bekeken is, en er nog geen overleg tussen de dokters heeft plaatsgevonden, is er nog niet heel veel concreets over te zeggen. Komende week vindt dat overleg plaats en krijgen we meer te horen.
Het blijft dus spannend! Je weet nooit hoe het loopt met die ziekte..
Allereerst blijkt de tumor de galweg dicht te drukken, waardoor het gal moeilijk weg kan en in het bloed terecht komt, waardoor het bilirubine gehalte in het bloed te hoog is en pa er geel uitziet. Om dat open te krijgen zou er een buisje in de galweg geplaatst moeten worden. Dit is alleen wel heel infectiegevoelig. En omdat pa een slechtere weerstand heeft deed de dokter daar niet heel positief over. Zo'n infectie zou niet meer weg te krijgen zijn, zei de dokter.
Daarnaast nog een ander bericht. Op de MRI en de echo waren meerdere plekjes in de lever te zien. Plekjes die er niet horen. Dat is dus ook slecht nieuws. Al is er verder nog niets over bekend, het zou natuurlijk beter zijn als ze er niet zaten.
Omdat alles nu nog maar door alleen die dokter bekeken is, en er nog geen overleg tussen de dokters heeft plaatsgevonden, is er nog niet heel veel concreets over te zeggen. Komende week vindt dat overleg plaats en krijgen we meer te horen.
Het blijft dus spannend! Je weet nooit hoe het loopt met die ziekte..
dinsdag 8 december 2009
Verveling
Nu ik me toch aan het vervelen ben, kan ik mijn tijd net zo goed gebruiken voor een blogje. Ik zit namelijk vanaf 11 uur in m'n eentje op de Uni en ik heb nu (3,5 uur later) even geen goed-bezig-zin meer. Vanochtend heb ik mijn vader gedropt in het UMC, hij moest daar bloed laten prikken, een MRI laten maken en als het goed is wordt er op dit moment een echo gemaakt. Het leek me nuttiger om mijn wachttijd niet in het UMC te besteden, maar dat op de Uni te doen, waar ik overal draadloos kan internetten (anders was het niet vol te houden). En dus vandaar, dat ik hier nu zit.
Als pa klaar is met alle onderzoeken ga ik weer richting UMC om mee te gaan naar het gesprek met de arts over de onderzoeken. Spannend. Er wordt namelijk vandaag onderzocht waardoor het bilirubine gehalte in het bloed te hoog is (waardoor mijn vader geel ziet). De oorzaak kan in verschillende dingen liggen, het is te hopen dat het een oorzaak zal zijn die relatief makkelijk te verhelpen is. Dus nog best even spannend!
In afwachting van alles ga ik nog even lekker door met vervelen (of zal ik mijn goed-bezig-bezigheden weer oppakken?!)
Hou pa z'n blog (www.willemvantwillert.tk) in de gaten!
Zit nu links in de brug..;)
Als pa klaar is met alle onderzoeken ga ik weer richting UMC om mee te gaan naar het gesprek met de arts over de onderzoeken. Spannend. Er wordt namelijk vandaag onderzocht waardoor het bilirubine gehalte in het bloed te hoog is (waardoor mijn vader geel ziet). De oorzaak kan in verschillende dingen liggen, het is te hopen dat het een oorzaak zal zijn die relatief makkelijk te verhelpen is. Dus nog best even spannend!
In afwachting van alles ga ik nog even lekker door met vervelen (of zal ik mijn goed-bezig-bezigheden weer oppakken?!)
Hou pa z'n blog (www.willemvantwillert.tk) in de gaten!
Zit nu links in de brug..;)
vrijdag 4 december 2009
Decemberdrukte
Naast alle gewone december-drukte-bezigheden ben ik afgelopen dagen nog even het hele land doorgereisd. Naar Utrecht voor colleges, naar Weesp om te werken en als klap op de vuurpijl naar Zeeland voor een observatie-opdracht.
Voordeel; veel tijd om na te denken tijdens zo'n 3,5 uur durende reis! Dus ik loop bijna voor met alle te lezen literatuur. En daarnaast kan ik met vreugde vermelden dat deze vrijdagavond 4 december om 19.51 uur mijn suprise en gedicht al af zijn!
Nu dus lekker weekend vieren (en eeh.. alleen nog maar een paar cadeautjes inslaan)! Die december-drukte valt nog best mee..(A)
Voordeel; veel tijd om na te denken tijdens zo'n 3,5 uur durende reis! Dus ik loop bijna voor met alle te lezen literatuur. En daarnaast kan ik met vreugde vermelden dat deze vrijdagavond 4 december om 19.51 uur mijn suprise en gedicht al af zijn!
Nu dus lekker weekend vieren (en eeh.. alleen nog maar een paar cadeautjes inslaan)! Die december-drukte valt nog best mee..(A)
www.willemvantwillert.tk
Hij staat online, een nieuwe update blog van pa! Met dit keer een bijzonder verhaal, vol humor..;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)