Kunt u mij de weg naar Hamel(en) vertellen?!

De meiden van Spiritus ontvoeren Hans en Peter

Hans blogt;
-------------------------------------------------------------------------

Spiritus Suprise

KUNT U MIJ DE WEG NAAR HAMELEN VERTELLEN, MIJNHEER?
of
HOE PETER EN IK ER GEBLINDDOEKT INGELUISD WERDEN, MET ALS BELONING EEN MUZIEKFESTIJN!

Gisteren, 20.29
Om me heen hoor ik geroezemoes en mijn gehoor staat op scherp.
Hoe kan het ook anders; al ruim een uur heb ik een blinddoek om, dus moet het doen met wat ik hoor.
Ik heb geen idee waar ik ben en wat er gaat gebeuren...
Naast me zit Peter, ook hij is geblinddoekt en heeft geen enkele clue wat hem te wachten staat!
Wat zijn we zenuwachtig!
De algehele spanning stijgt voelbaar, de mensen om ons worden stil en dan roepen de meiden:

'Doe je blinddoek maar af...!'

Een paar maanden eerder, december 2008
Ada roept iedereen bij elkaar en verzoekt ons met klem 26 februari 2009 vrij te houden.
Haar broer Wouter, een getalenteerd multimediakunstenaar en fotograaf, zal een fotoshoot verzorgen voor Spiritus. Peter en ik moeten er per se ook op deze keer. ('Dat zullen we nog wel eens zien', denken wij.)

De tijd verstrijkt - het nieuwe jaar breekt aan...
Eind januari koop ik een bepaalde cd waarover ik enthousiast vertel tijdens een oefensessie van Spiritus.
De meiden schrikken zich een hoedje, maar ik heb niks door...

Maandag 23/02
Ada stuurt een mailtje rond:
'Donderdag is het zover; de fotoshoot!! Hoe hipheid! Heb er zin in! En Hans en Peter, jullie moeten er nu toch echt aan geloven hoor!
Voor de vergeetachtigen onder ons; half 6 bij de kerk. En tassen met heel veel outfits is verboden, dus gewoon alleen iets leuks aantrekken. Hoeft ook niet in een bepaalde kleur dat we allemaal bij elkaar passen ofzo (alleen rood vermijden..)'

Zeg nu zelf beste lezer, daar zoek je toch niets achter?

Woensdag 25/02
Peter en ik hebben contact over 'de fotoshoot'. We hebben er allebei eerlijk gezegd niet zo'n zin in...
Wij op de foto met 6 charmante en fotogenieke meiden?
We zullen erbij afsteken als biskwietjes bij een bruidstaart...

Donderdag 26/02 (gisteren)
Zoals afgesproken word ik opgehaald, eerst gaan we nog even langs de mac.
De meiden hebben zich uitgedost in gilet, maar zijn opvallend rustig en gedecideerd - dat zijn we niet van ze gewend net voor een fotoshoot. Maar we vermoeden nog niks...
Ongeïnteresseerd eet ik mijn side salad, ook Peter eet niet met smaak.
Eenmaal in de auto begint het tij te keren.
'Hou je hoofd stil,' zegt Lisa en opeens krijg ik een of andere band om m'n hoofd. Wat is dit?
Een blinddoek.
Peter heeft het ongeluk dat hij moet rijden in de andere auto; hij krijgt pas bij aankomst een blinddoek om en moet het tijdens de autorit doen met richtingaanwijzingen van zijn vrouwelijke passagiers. Meer mag hij niet weten.
Helaas heb ik zijn vertwijfelde gezicht niet kunnen zien!
Na een poos rijden - geen idee hoe lang en inclusief file - worden we beiden, met blinddoek om, uit de auto ergens naar binnen geleid. Een of andere hal?
We horen koffiekopjes rinkelen en mensen op beschaafde toon converseren.
Het klinkt eerlijk gezegd niet echt als een Hilversumse studio. Hier en daar hoor je mensen grinniken.
Het grappige is dat je, als je een blinddoek om hebt, het ook niet erg vindt dat je eruitziet en je gedraagt als een halve gare. Je ziet toch geen reacties of vreemde blikken - die schenen er overigens wel te zijn.

Na een plaspauze en even wachten worden we trap op, een trap af, half struikelend en overal tegenaan botsend in een of andere rij met stoelen geleid.
Zitten! De zitplaatsen voelen niet als bioscoopstoelen met popcornhouders; het lijkt er meer op dat we ons in een soort theater bevinden.
In mijn onnozelheid suggereer ik iets te hard: 'Dit klinkt als de akoestiek van Vredenburg!'

Blinddoek af.

Ik knipper met mijn ogen en het eerste wat ik zie is een Wurlitzer elektrische piano.
Nog voor ik de naam van de artiest op de kleine geknutselde tv-schermpjes zie, weet ik het ik al:
het concert van Wouter Hamel in Vredenburg (Utrecht) gaat zo beginnen!

----------------------------------------------------------------------------------


Missie voltooid!

Zijn trouw

Uw trouw houdt mensen op de been
Ze spant zich uit over allen die U vrezen
Die voor U leven
Ze laat ons nooit een dag alleen
Ze wordt al eeuwenlang en overal geprezen
U hebt Uw trouw bewezen

Zonen en dochters van dezelfde God
Zing het uit van vreugde, want Hij laat nooit los!

Zijn trouw kleurt de morgen
Zijn trouw kleurt de morgen
Zijn trouw kleurt de morgen
Elke dag opnieuw!

Uw trouw vult alles wat bestaat
Ze is een schild voor wie moe is en wie bang is
En voor wie hoop mist
U past haar aan als een gewaad
Ze beurt Uw mensen op, hun hoop wordt weer verfrist
Uw trouw wordt nooit betwist

De Hemel, zo hoog als de Hemel
Zo hoog als de Hemel is Uw trouw


(Songtekst Matthijn Buwalda)

Huishoudbeurs

Moe maar voldaan ben ik na een dagje huishoudbeurs al m'n boodschappentassen met leuke onzin for free aan het uitpakken. Waarschijnlijk ben ik niet de enige die op dit moment de behaalde winsten eens nader aan het bekijken is. Eefje en ik waren ook niet de enigen die bedacht hadden vandaag naar de huishoudbeurs te gaan. Wát een gekte! Raar volk hoor; stuiven met z'n allen op alles af wat ook maar enigszins gratis te verkrijgen is. Ook al is het enorme onzin, het voelt als een enorme triomf als er weer zo'n super leuke boodschappentas aan je arm bungelt.

Tip: breng geen bezoekje aan de huishoudbeurs als je aan de lijn bent. Chocolade all-around, en overal nog proefbaar ook!: En het blijft niet bij chocolade of etenswaren, maar alles wat je maar kunt bedenken is op de huishoudbeurs te proberen. Dus ga er ook niet heen als je enorm koopverslaafd bent.

Ook de negenmaandenbeurs is trouwens super om een keertje mee te maken! Je zou bijna spontaan zwanger willen worden..;) Maar ook voor niet zwangeren is er een oplossing; de super leuke Nijntje-shopper kun je gewoon kopen, de inhoud (babyvoeding/'hoe-werkt-een-baby'-boekjes/etc.) dump je bij alle moeders (in wording) om je heen, en die exclusieve Nijntje-shopper is natuurlijk voor jou!

Dus nu 4 boodschappentassen, heel wat folders met aanbiedingen, een paar leuke foto's (zie hieronder), tijdschriften, proefpakjes musli/koffiepads/afwasmachineblokjes/koffiemelk/etc., een nieuwe lipgloss, musicalkaartjes én nog wat aankopen rijker ben ik helemaal tevreden!
Er zit waarschijnlijk ook nog een reisje naar Miami, een scooter, nog een reisje naar een of ander luxe hotel, een nieuwe auto en nog wat dingen aan te komen. Als we alles winnen waaraan we hebben meegedaan(A)...

Nog een tip: train jezelf voordat je naar de huishoudbeurs gaat;
- Armspieren
* om jezelf door de menigte heen te krijgen
* voor het dragen van alle tassen
- Slow-walking (ja dat is iets nieuws), dus zo lang mogelijk slenteren
- Hordespringen om alle trolleys te ontwijken ipv over elke trolley (en dat zijn er veel hoor!) te struikelen
- Oefen op een duidelijke: 'Nee!'

Vergeet ik bijna te vertellen dat Ome Willem ook nog in tha house was! Hét hoogtepunt van de dag natuurlijk!

Met Levi in de Hema

Miss friday the 13th

Had je gepland op tijd op je werk te zijn, verslaap je je omdat je mobiel (incl. wekker) spontaan stuk is gegaan.

Na heel wat gehaast kom je op je werk aan, blijkt dat je twee verschillende schoenen aan hebt, je gulp nog openstaat en je je shirt krang aan hebt.

Als je dan eindelijk aan het werk bent schrik je zo van een enorme spin die ineens op je hoofd valt, dat je alles wat je handen hebt laat vallen.

Je zingt nét iets te enthousiast met een liefdesliedje mee, terwijl de grootste nerd van het bedrijf ineens met een enorme smile op z'n gezicht voor je neus staat.

Je klaagt over je baas die net binnen komt lopen. Kortom; tijd om te vertrekken!

Fietsen op weg naar de bushalte gaat je ketting eraf, allebei je banden lek en de hemel scheurt spontaan open. Als je helemaal verzopen en buiten adem, nog nét de bus gehaald, zoekt naar je OV, bedenk je je ineens dat je portemonnee nog op je bureau ligt.

Je loopt in de stromende regen, met je lekke fiets aan de hand, vanaf de andere kant van het dorp naar huis. Portemonnee mee, schoenen omwisselen, en weer op naar de bus. Je kunt de bus nog net voor je neus zien wegrijden.

De volgende komt niet opdagen, dus een half uur later zit je dan eindelijk in de bus. De buschauffeur heeft moeite met de weg vinden en vind z'n beroep nogal eng, dus de rit duurt wat langer dan normaal gesproken.

Die trein probeer je toch nog te halen, maar als je op perron 6 komt aangerend fluit en zwaait de conducteur vrolijk naar je. Bye!

Je hebt geluk, want na een kwartiertje staat de volgende trein er alweer. Na 25 minuten in de trein begin je je toch af te vragen hoe lang dat nog gaat duren. 'Dames en heren, er staat een defecte trein voor ons'. Een kwartiertje extra.
In Utrecht aangekomen sprint je naar bus 12. Maar je bent niet de enige die dat verzonnen heeft. Het is één groot gevecht om die bus in te komen, maar als je erin bent heb je ook wat! Een paar schrammen op je gezicht, een lekker 'nonchalant' kapsel, een bloedneus, en een plekje onder de oksel van ontzettend lekkere scheikunde student en tegenover meneer aanstaar.

Na 20 minuten kan je weer ademhalen als je op de Uithof uitstapt. Maar veel tijd is er niet om adem te halen; je trekt een sprintje naar de collegezaal om daar nog een beetje optijd aan te komen. Na Megaron geprobeerd te hebben blijkt het toch Theatron te zijn. Je laat de deur iets te hard achter je dichtvallen maar ach, dan weet de rest ook dat jij er bent! Na een harde dreun heb je pas helemaal alle aandacht. Terwijl jij daar op de trap ligt en je schoen een paar treden lager zwaai je aardig naar meneer de professor.

Het laatste half uur college is vast het interessantst, dus helemaal niet erg dat je dat eerste uurtje gemist hebt. Na het hoorcollege rek je je net iets te enthousiast uit: uit je blousje gescheurd.

De terugweg naar huis gaat heerlijk. De trein is lekker vol dus je staat met 4 mensen op een vierkante meter, lekker knus! Je valt per ongeluk op een paar zittende mensen, maar die vinden dat helemaal niet erg!

In de 76 ploft er een heel gezellig iemand naast je, beetje jammer dat hij 1,5 stoel nodig heeft. Je hebt heel interessante gesprekken over de kredietcrisis en Darwin. Die onderwerpen was je namelijk nog helemaal niet zat!

Als je bij Polynorm uitstapt om op je fietsje naar huis te fietsen, bedenk je je ineens dat je ketting eraf lag, je banden lek waren en dat daarom je fiets al thuis stond. Dat wordt voor de tweede keer vandaag dat stuk lopen, maar nu zonder fiets, en niet in de stromende regen. Dit keer hagelt het!

Als je thuiskomt staat de spaghetti al voor je klaar. Je hoeft het alleen nog maar zelf te koken. Je blouse weer onder de spaghettimix, ach het geeft toch niks! Is misschien wel stylish: een gescheurde blouse onder de spaghettimix, gecombineerd met twee verschillende schoenen.

Na een grote msn-fout - oeps, verkeerde gespreksvenster..! - besluit je je nooit meer ergens te vertonen. Je sluit jezelf op in je kamer, eindelijk rust!
Totdat je pc het begeeft, je dakraam lek blijkt te zijn en je nieuwe kamer niet bestand is tegen vrijdag de 13e...

Meisjes zijn stom

Ik ben het natuurlijk helemaal niet eens met dit liedje, maar stiekem istie wel super grappig:

Gepimpt

Eindelijk istie dan helemaal af! Alles bij elkaar heeft het wel even geduurd, maar dan heb je ook wat!

Toen Tiny in 2007 uit huis ging is het allemaal begonnen. De muur tussen Tiny's en mijn kamer eruit, en voilla, een dubbel zo grote kamer voor mij!
Zomer 2007 was dus nog even flink klussen, maar aan het eind van die zomervakantie was het eigenlijk ook best af. Een hip behangetje, een leuk IKEA-bankje, een door m'n zus Enneke beklede stoel en ga zo maar door.
Toch was het nog niet helemaal af. M'n neefjes waren op m'n verwarming gaan zitten, dus die heeft iets van een jaar er half afgelegen (maar dankzij m'n geweldige zwager Peter hangtie nu weer). Daarnaast misten er toch nog wat dingetjes, zoals een vloerkleed, boekenplanken, etc.
Maar nu is eindelijk alles er! Zelfs inclusief plantjes!

Dus zie hier, mijn gepimpte kamer!







Als je het in het echt wilt zien moet je maar een keertje op de thee (of koffie) komen!

Hoi!

Een klein, simpel woordje. Maar soms zo moeilijk om te gebruiken. Wanneer wel, wanneer niet? Tegen wie wel, tegen wie niet? Ken je die persoon nou eigenlijk of ken je die persoon niet? Was het duf dat ik hoi tegen diegene zei? Was het duf dat ik niks zei en net deed alsof ik diegene niet kende?

Algemene hoi-stress-situaties:

- de bushalte
- een ik-ken-jou-van-gezicht-maar-heb-eigenlijk-nooit-met-jou-gepraat persoon tegenkomen in een volkomen nieuwe omgeving
- ik wil jou niet kennen
- ik wil niet dat anderen weten dat ik jou ken
- ik-ben-je-vandaag-al-20x-keer-tegengekomen-en-moet-ik-nu-alweer-hoi-zeggen?
- daar loopt HIJ maar ik durref niet!!
- HIJ ZEI HOI!!!!(L)(L)(L)
- ik ken je alleen van hyves en kom je nu in het echt tegen
- ben jij het of lijk je er alleen maar op?
- je zegt hoi maar wordt genegeerd
- je kent iemand via via, en die persoon kent jou ook via die via, maar jullie kennen elkaar niet

Laten we vanaf vandaag met z'n allen afspreken; bij twijfel: DOEN!
Al dat ingewikkelde gedoe..! ;)

February

Februari is alweer een paar dagen oud, maar hier toch nog maar even een mooi liedje om februari in te luiden.

February song van mijn favo tranentrekker; Josh Groban!